بازيهاي كامپيوتري كودكان را مي توان كنترل كرد
بسياري از متخصصين معتقدند كه بهتر است كودكان زير 3 سال اصلا با كامپيوتر و بازيهاي ويديويي آشنا نشوند و تا آنجا كه ممكن است با اسباب بازي هاي قابل لمس و واقعي مثل لگو و خانه سازي و ... سرگرم شوند بعبارت ديگر اسباب بازيهاي انتزاعي براي اين سن مناسب نيست . اما اگر كودك زير 5 سال شما قبلا دسترسي به اين بازيها پيدا كرده است و اين امر بعنوان عادتي براي او در امده است ، بايد هم اكنون به فكر شروع قانون و تعيين حدود براي بكارگيري اين بازي ها باشيد . ابتداد بايد فهميد كه چقدر او بازي كامپيوتري انجام مي دهد و در بقيه زمان آزادش چه كارهايي مي كند . اغلب متخصصان رشد كودك پيشنهاد مي كنند كه مجموع زمان استفاده از صفحه نمايشگر _ كه شامل صفحه تلويزيون ، تماشاي فيلم ويديو و كارتون ، جستجو در اينترنت ( براي كودكان بزرگتر ) و بازيهاي ويديوئي مي شود _ بايد بين يك ساعت تا حداكثر دو ساعت در روز تعيين شود . اگر كودك شما 45 دقيقه در روز ، بازي كامپيوتري دارد و بعد يك برنامه تلويزيوني مي بيند و مدتي را هم مشغول فعاليت فيزيكي و جست و خيز است ، عملا جاي نگراني نيست . ولي اگر ساعت ها جلوي كامپيوتر باشد و به دسته بازي بچسبد ، يعني بيش از حد مشغول بازي كامپيوتري است .اين چند پيشنهاد را براي به كنترل درآوردن مدت بازي كامپيوتري او طرح مي كنيم .قبل از ارائه بازي كامپيوتري يك محدوديت زماني مشخص را به كودك اطلاع دهيد . براي كودكان در اين محدوده سني مي توانيد از ساعتهاي زمان دار كه معمولا در آشپزخانه ها بكار مي رود ، استفاده كنيد . مثلا به او بگوييد تا اين ساعت زنگ بزند مي تواني بازي كني و عدد آن را براي مثال روي 30 دقيقه قرار دهيد . وقت بازي كه به سر آمد اگر كودك به قانون اهميت داد او را تشويق كنيد و براي تمام كردن بموقع بازي پاداش دهيد .ولي اگر زمان را نديده گرفت يا براي زمان بيشتري وارد چانه زني شد ، به آرامي قوانين بازي را به او توضيح دهيد . اگر مخالفت ادامه داشت مي توانيد بازي با كامپيوتر را به عنوام نتيجه قانون شكني ، براي مدت محددي متوقف كنيد ، مثلا زمان بازي فرداي كودك را بگيريد . براي اين اعتراض كودك كه " الان من وسط بازي ام . اينجا جاي خيلي حساس بازي است و .. " راه حلي بينديشيد . اغلب بازي هاي كامپيوتري ، قابليت ذخيره سازي بازي را دارند . بنابراين ، بدون خراب شدن بازي، كودك قادر است وسط بازي هم، همه چيز را دست نخورده براي نوبت بعدي ذخيره كند . شايد لازم باشد كه اين ذخيره سازي را به او ياد بدهيد . چند سرگرمي ديگر براي وقتي كه "زمان بازي تمام شده است " براي كودك در نظر بگيريد . مثل كمك در آشپزي به مامان يا كتاب خواندن با بابا يا مامان ، نقاشي كشيدن و ...اين كار به انحراف توجه او از بازي كمك مي كند و راحت تر دست از كامپيوتر مي كشد. به او بگوييد قبل از بازي كامپيوتري بايد همه كارهايش مثل جمع كردن اتاق و اسباب بازيهايش را انجام داده باشد . يا مثلا قبل از برنامه تلويزيون مورد علاقه بايد اين كارها انجام شده باشد . از قرار دادن كامپيوتر در اتاق كودك و هرجائي كه او بتواند دور از چشم شما به بازي مشغول شود ، خودداري كنيد . بطور كلي بهتر است كه كامپيوتر در محلي كه جنبه عمومي تر دارد مثل اتاق نشمين قرار داده شود و جلوي آن نيز امكان نشستن براي دو تا سه نفر فراهم آيد تا هم كاربرد اين وسيله زير نظر باشد و هم بعنوان يك وسيله، به اجتماعي شدن كودك كمك كند .
عده اي معتقدند كه كامپيوتر باعث ايزوله شدن كاربر و ايجاد بيماريهايي مثل چاقي و تغيير يافت اسكلت بدن ( قوز، انحراف مهره هاي ستون فقرات و ... ) مي شود و البته جنبه هاي مثبت به كارگيري كامپيوتر در آموزش كودكان نيز غيرقابل انكار است : مواردي مثل ديكته، رياضي و درك متون و خيلي از مهارتهاي ديگر . همچنين تقويت مهارت حركتي ظريف كودكان و سرعت عمل آنها با اين بازيها عملي است . اما چراغ خطر مهم اين است كه كامپيوتر جاي روابط اجتماعي كودك را بگيريد و كودك به جاي پيدا كردن دوست با اين وسيله ارتباط برقرار كند .
نكاتي در مورد خريد بازيهاي كامپيوتري
البته بازي بايد براي كودك جذاب و لذت بخش باشد تا كودك بتواند از محتواي آن نيز مسائلي را بياموزد . اين چند نكته به شما كمك مي كند انتخاب صحيح تري در خريد اين بازي ها داشته باشيد.
بهتر است اول از همه به فكر سرگرم كننده بودن بازي باشيد، زيرا كه در سن زير 5 سال خط مشخصي بين آموختن صرف و تفريح نمي توانيد براي كودك بكشيد . پس براي اينكه كودك چيزهائي ياد بگيرد لازم است قبل از آن لذت ببرد . مطمئن باشيد كه كودك بيشتر دوست دارد كه زمان خوشي را سپري كند بجاي آنكه اهداف آموزشي بزرگترها را برآورده كند.
بازيهايي را انتخاب كنيد كه بازي بيش از يك بازيكن در آنها تشويق شده و باعث مي شود كه دو يا سه نفر با هم بازي كنند . به توصيه مركز ملي رسانه ها و خانواده ها، بهتر است خانواده ها كامپيوتر را به يك وسيله اجتماعي تبديل كنند .
بازيهايي را انتخاب كنيد كه به كودك فرصت هاي پيروزي را با روش هاي مختلف مي دهد . بعبارت ديگر لازم نباشد كه براي ادامه يافتن بازي، كاربر حتما از يک مهارت به خصوص كه تكرار آن براي كودك دشوار است، استفاده كند . تصويرهاي كم تحرك و طولاني كه حتما با رمز و راز تغيير خواهد كرد، كودك را خسته مي كند . مزرعه هاي اعداد يا جنگل هاي پر از موسيقي كه كودك را بدنبال خود بكشد و هر چه كه ماهرتر شد بازي نيز ماهرانه تر قابل پياده شدن باشد، بهتر است . به ياد داشته باشيد نسخه نوشتاري يا ديداري _ شنيداري در يادگيري كودك از نسخه نرم افزاري مي تواند بهتر باشد، مثلا كتاب يك قهرمان خاص آموزنده تر از بازي آن قهرمان خاص براي كودك است .هنگام خريد هميشه احتمال برگرداندن و پس دادن بازي خريداري شده را با فروشنده مطرح كنيد ، چرا كه اين احتمال وجود دارد سيستم سخت افزاري شما متناسب نباشد يا بازي خريداري شده مانند لياس ، يك شماره كوچكتر به تن فرزند شما در آيد ! يا شما آن بازي را براي كودكتان مناسب ندانيد. بنابر تحقيقات انجام شده، بازي هايي كه محتواي خشن دارند، كودك را در معرض افزايش رفتارهاي پرخاشگرانه قرار مي دهند ، بخصوص اگر به صورت هميشگي بازي شوند و عملا كودك، زمان خيلي زيادي را به اين بازيها اختصاص دهد . اين نكته ارزش يادآوري دارد كه همه بازيهاي ويديويي و كامپيوتري بد نيستند . بازيهاي پر كيفيت به كودك فرصت حل مسائل مختلف زندگي و مهارت تفكر منطقي را آموزش مي دهد . همچنين بازي كامپيوتري به تقويت مهارتهاي حركتي ظريف، مهارت، سرعت عمل و سرعت انتقال مي انجامد . البته كودك را به تكنولوژي اطلاعات علاقه مندتر مي سازد . بهترين كار براي شما اين است كه تا فرصت باقي است و كودك هنوز اولين تجربه ها را در به كارگيري اين وسيله درك مي كند، به او كمك كنيد تا قوانين استفاده سالم و بي ضرر از آن را بياموزد .
به ياد داشته باشيد كودكان به آساني به مسائل مختلف عادت مي كنند ولي به سختي عادت نادرست را ترك مي كنند . نكته آخر اينكه يك مصرف كننده هوشيار باشيد، آنچه را به صلاح كودكتان هست انتخاب كنيد چيزي كه مناسب سن او باشد و پيغام هاي نادرست به او ندهد .
عدم تمايل کودک در دادن اسباببازىهاى خود به کودک ميهمان
نکات مهم
به همان نسبت که ”دگرخواهي“ در بزرگترها امرى پسنديده است، ”خودخواهى - Egotism“ در کودک نيز امرى طبيعى است. بچهها طبيعتاً نمىخواهند ”شريک مال“ داشته باشند.
اگر کودک شما نمىخواهد اسباببازىهاى خود را به ميهمان قرض بدهد، ناراحت نشويد؛ او دارد معناى مالکيت را کشف و درک مىکند و اين کاملاً طبيعى است که نخواهد اسباببازىهاى خود را به کسى بدهد.
اگر پدر و مادر ميل طبيعى و درونى کودک را ناديده بگيرند و اين ميل را سرکوب کنند، جلو رشد طبيعى کودک را گرفته و بر پيکر کودک آسيبى وارد آوردهاند که اصلاح و ترميم آن کار بسيار مشکلى است.
دکتر مهجور در اينباره مىنويسد: متأسفانه عدم شناخت اين مسئله از سوى پدر و مادرها اشکالات عمدهاى براى کودکان پديد مىآورد. بهطور مثال، با آمدن کودکى بهعنوان ميهمان در خانه، پدر و مادر سعى دارند به کودک تفهيم کنند که، براى حفظ روابط حسنه، اسباببازىهاى خود را به کودک ميهمان بدهد.
به او تلقين (Suggestion) مىکنند که کودک ميهمان دوست تو است و بايد با اسباببازىهاى تو شريک شود، در صورت نپذيرفتن کودک، ابتدا با تشويق و تحميق و سپس با تهديد و تنبيه او را وا مىدارند که اسباببازىهاى خود را به کودک ميهمان بدهد.
تأسف مضاعف اين است که اين گروه، وقتى مىخواهند به ميهمانى بروند، به کودک خود سفارش و تأکيد مىکنند که به اسباببازىهاى صاحبخانه دست نزن، و مبادا سروصدا و قشقرق راه بيندازى که در اينصورت به ميهمانى نمىبريم و ...
در اين حالت است که کودک دچار تضاد (Contradiction) و تعارض (Conflict) مىشود و با خود مىگويد، چرا من بايد اسباببازىهاى خود را به ديگران بدهم، ولى وقتى به ميهمانى مىروم به اسباببازىهاى آنان دست نزنم؟
- کودک بايد بياموزد براى استفاده از اسباببازىهاى ديگران لازم است از صاحب و مالک آن اجازه بگيرد.
- بايد به کودک تفهيم کنيم که هر کسى حقى دارد؛ مىتواند اسباببازى خود را به ديگران بدهد يا ندهد.
- بگذاريد کودک خودش تصميم بگيرد اسباببازى خود را به بچهٔ ميهمان بدهد و يا ندهد. وقتى که به کودک اجازه مىدهيد که خودش تصميم بگيرد، بهطور غيرمستقيم به او ياد دادهايد که با نحوهٔ تصميمگيرى آشنا شود و احساس غرور و شخصيت کند، و از سوئي، حس مالکيت را در او رشد دادهايد.
- وقتى که شما را براى داورى و پايان دادن به سروصدا فرا مىخوانند، سعى کنيد داورى منصف باشيد. از کودک ميهمان، به اين دليل که ميهمان است و از کودک خردسال، به سبب کوچک بودن او، و از دختر در برابر پسر بهعلت دختر بودن او جانبدارى نکنيد؛ بلکه قضاوتى عادلانه، منطقى و منصفانه داشته باشيد.
- بهعنوان ميزبان و صاحبخانه، در ابتداى بازى کودکان، قوانين و مقررات لازم را به آنان بگوئيد. براى مثال، به آنان بگوئيد که بازى کردن در کجاها ممنوع است؛ يا اينکه، تنها در يک اتاق مىتوانند با اسباببازىها بازى کنند؛ يا اينکه، حق ندارند اسباببازىها را به داخل حياط ببرند و ...
- بعضى از کودکان آمادگى بيشترى براى سازش و مشارکت دارند. اگر کودکي، برخلاف همسالان خود، با زحمت بسيار به اين سازش تن مىدهد، سعى کنيد علت آن را دريابيد؛ شايد به توجه و محبت بيشترى نياز دارد؛ شايد هيچگاه مجال ”تملک“ نيافته و شايد در مورد بازىهاى دستهجمعى بىتجربه است.
- اگر به ميهمانى رفتهايد و کودک شما تقاضاى اسباببازى کرده است و کودک ميزبان و يا پدر و مادر خواستهٔ کودک را اجابت کردهاند، شما بهعنوان پدر و مادر آگاه و مسئول، به کودک خود اجازه ندهيد که از ديگران چيزى طلب کند و يا بپذيرد؛ هرچند با اصرار ميزبان و تمايل کودک شما باشد.
قبول اين هديه ممکن است رفتار بدى را در او شکل دهد و بر عزت نفس (Self esteem) و رشد شخصيت او اثر نامطلوب برجا گذارد.
ساخت اسباببازى توسط کودک
فواید ساختن اسباببازی بهوسیلهٔ خود کودک
دلیل خراب کردن اسباببازی
روشهای برخورد صحیح پدر و مادر در قبال شکستن اسباببازی بهوسیلهٔ کودک
دلایل جلوگیری پدران و مادران از بازی کودک
اگر اين امکان را براى کودکان فراهم کنيد که خود آنها، با دست و فکر خود، اسباببازىهاى مورد نياز خود را بسازند، به مراتب بهتر است از اينکه اسباببازى آماده براى آنها بخريم.
اگر فرصتى ايجاد شود که کودکى بتواند مغز و دستهاى خود را بهکار گيرد، قادر خواهد بود که به کمک نيروى ابتکار و ابداع خود، از چيزهاى بىفايده و بىاهميت که ممکن است پدر و مادر خواسته باشند دور بريزند، اسباببازىهاى بسيار جالب و سرگرمکنندهاى بسازد. کودکان از وسايلى مانند ميخ، ميلههاى فلزى بلند و کوتاه، نخ، سيمهاى نازک و ضخيم، ظروف کهنه، درپوش باتري، قوطى کنسرو، کارتن، جعبههاى مسواک و داروها، قوطىهاى خالى کبريت، سرقيچى و پارچههاى اضافى از خياطي، قرقرههاى اضافي، چوب و تختههاى اضافى و دور ريختنى از نجارىها، چرخ اسباببازىهاى خراب شده و ديگر وسايل اضافى چيزهائى مىسازند که براى کودک بسيار جالب و لذتبخش است و هيچ اسباببازى گرانبهائى نزد او مانند آن ارزشمند نيست و با آن برابرى نمىکند.
برای مشاهده ادامه مطلب کلیک کنید